Ξεκινάμε με τον Ζιράρ. Όχι γιατί ο Ζιράρ κι εγώ δε ξέρω τί, απλά, έκατσε εδώ και δυό-τρεις μέρες και βρήκα καλή αφορμή (έχω να γράψω ένα σχετικό ριβιού) να πιάσω επιτέλους σοβαρά το [Girard et al 1989]. Τον τύπο τον έχω αποφύγει ολ' αυτά τα χρόνια, κυρίως απο τεμπελιά, αλλα και κάτι λόγω δυσανεξίας στη γνωστή και γραφική πλέον γαλλιά –ξές, αυτός ο γλωσσικός εθνάρεσκος αυτοαποκλεισμός που θυμίζει ελληναριό: ιστοσελίδες αποκλειστικά στα γαλλικά, κιτσάτοι γαλλισμοί σε αγγλικά κείμενα, και άλλες τέτοιες καγκουριές.
Ε λοιπόν, παρά τις γαλλιές το βιβλίο διαβάζεται νεράκι. Αφενός γιατί δέ χάνεται στις λεπτομέρειες, κι αφετέρου λόγω γαλλιάς καλώς εννοούμενης: ο Ζιράρ τό 'χει με το μπλαμπλά, και δέν εχει πέσει και στη λούμπα της πολιτικής ορθότητας που μαστίζει το σινάφι απ' άκρη σ' άκρη. Γουστάρεις να τον διαβάζεις κι ας μή συμφωνείς. Ο συνδυασμός αυτών των δύο πάντως είναι επικίνδυνος: μπορεί κανείς να το ξεφυλλίσει σε μεγάλο βαθμό, παραλείποντας κάθε απόδειξη, και στο τέλος, χωρίς να έχει σκοντάψει συχνά, να έχει την αίσθηση οτι κάτι έκανε· στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό να έχει απλά αποκομίσει καναδυό τρία συνθήματα, που δέ θα μπορέσει να υποστηρίξει αν χρειαστεί. Αλλα εντάξει, αυτή ειναι η γνωστή ιδιοτροπία του καλογραμμένου μαθηματικού κειμένου, οτι διαβάζεται και σάν εφημερίδ' απο παιδί: μόνο τις γελοιογραφίες.
Ε λοιπόν, παρά τις γαλλιές το βιβλίο διαβάζεται νεράκι. Αφενός γιατί δέ χάνεται στις λεπτομέρειες, κι αφετέρου λόγω γαλλιάς καλώς εννοούμενης: ο Ζιράρ τό 'χει με το μπλαμπλά, και δέν εχει πέσει και στη λούμπα της πολιτικής ορθότητας που μαστίζει το σινάφι απ' άκρη σ' άκρη. Γουστάρεις να τον διαβάζεις κι ας μή συμφωνείς. Ο συνδυασμός αυτών των δύο πάντως είναι επικίνδυνος: μπορεί κανείς να το ξεφυλλίσει σε μεγάλο βαθμό, παραλείποντας κάθε απόδειξη, και στο τέλος, χωρίς να έχει σκοντάψει συχνά, να έχει την αίσθηση οτι κάτι έκανε· στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό να έχει απλά αποκομίσει καναδυό τρία συνθήματα, που δέ θα μπορέσει να υποστηρίξει αν χρειαστεί. Αλλα εντάξει, αυτή ειναι η γνωστή ιδιοτροπία του καλογραμμένου μαθηματικού κειμένου, οτι διαβάζεται και σάν εφημερίδ' απο παιδί: μόνο τις γελοιογραφίες.
